Banlieue 13 La Tour des Miracles

Banlieue 13 – Ultimatum.

Axiom, Da Octopuss  – La Tour des Miracles

Druga część francuskiego filmu sensacyjnego wyreżyserowanego według scenariusza Luca Besson przez Patricka Alessandrin.

Bardzo dobry film z fabułą SF, w którym pełen ideałów policjant, wspomagany przez kumpla z 13. Dzielnicy oraz gangi wszelkiej maści, walczy o godność ludzi wyrzuconych poza główny nurt paryskiego społeczeństwa. To tak w największym skrócie, bo nie o sam film mi tutaj chodzi, ale o świetny utwór towarzyszący końcowym napisom filmu.

Francuski RAP i Hip-Hop to w ogóle rzecz bardzo godna polecenia. A dla ludzi kochających języki obce – w szczególności. Ja osobiście ciągle najchętniej słucham MC Solaar, artystę o ogromnej wrażliwości lingwistycznej i MANAU – ludzi, którzy stworzyli rap celtycki, zarówno w warstwie tekstowej jak i muzycznej. Da Octopuss zaciekawił mnie po obejrzeniu 13. Dzielnicy:bardzo dobry tekst wpisujący się w nurt rapu świadomego, politycznego (le rap politique, conscient). 

Podobnie zresztą jak plot samego filmu, dotyka niezwykle istotnych problemów, z którymi od lat boryka się Francja: mniejszości etniczne, wykluczenie społeczne, czy tzw. „banlieue” – blokowiska otaczające duże miasta, w których owi wykluczeni tworzą świat sam dla siebie. Temat rzeka, niezwykle ciekawy, ale o nim – kiedy indziej. Dzisiaj chciałam po prostu przybliżyć tekst „La Tour des Miracles”.

Nous la différence on a grandi dedans  avec ou sans la France on ira de l´avant

Au rez-de-chaussée la famille José  dites surtout pas au père qu´ils sont français

Au premier Pielo famille juive polonaise la grand-mère a tout cassé-là malheur si elle monte à la mayonnaise

Au deuxième Assen un gars simple un galsen son père syndicaliste (« Faut vraiment y aller les jeunes, hein... »)

Au troisième des Berbers de penis nasen

Au quatrième des shleuh de soucis et vrais buisinessmen

Y a des blonds des chataîns des bruns des rouquins des cheveux lisses des crépus et des cheveux comme du crain

Y a des noirs y a des jaunes y a des blancs des marron des foncés  et des claires qui deviennent verts

Nos enfants sont vivants tendus comme l´échec scolaire et vue quand est perdant on a le moral des combattants

Nous la vérité c´est même pas quand se tolère nous la différence on a grandi dedans

Nous la différence on a grandi dedans avec ou sans la France on ira de l´avant

Au cinquième Jean-Claude livreur d´origine malienne écoute du rap à douf et rêve de porche cayenne

Au six Rachida de famille algérienne elle digère pas ses tiffes et sa vie de galérienne

Au sept y a la famille Jeanjean des rouquins type flamand des shablah délinques depuis l´âge de dix ans

Au huit un étudiant corse qui sort de nulle part et qui aide les gamins à faire leurs devoirs

Ici, ça se chahute, se dispute pour des questions de réput´

L´identité nationale pour nous c´est de la turlutte la rue une tarbe là d´ici les gens luttent

Les assoces se battent quand l´état joue sa langue de pute

Y a ceux qui vont en vacances pour apprendre la culture des autres

Nous on se barre au bled pour se ré-approprier la nôtre

Y a ceux qui ont besoin d´aller loin pour comprendre les gens

Nous pas besoin, la différence on a grandi dedans

Nous la différence on a grandi dedans  avec ou sans la France on ira de l´avant

Au neuvième y a Wai-Nak, famille vietnamienne sa mère cuisine Hallah pour que tout le monde mange ses nemes

Au dixième y a un squat de Tenjes de Roumains aidés par ceux du onzième Italiens cap verdiens

Au douzième y a Rachid le Tounsie il est ouf son rêve dans son T3 installer un jacuzzi.

Ici on fait tous partie du même milieu tous dans la merde donc on fait ce qu´on peut

On peut parler, raconter tout ce qu´on veut tous dans la merde donc on fait ce qu´on peut

Nous, on blablatte pas sur la tolérance nous  on la  vit au quotidien nous c´est notre France

Bievenue chez les pauvres et bienvenue chez les fous  le seul  endroit en France où les gens viennent de partout

Alors que les riches ils rêvent de rester entre les blancs nous la différence on a grandi dedans...

Wieża cudów

Różnica między nami – tutaj wyrośliśmy z Francją lub bez niej będziemy szli na przód

Na parterze rodzina José, tylko nie mówcie im, że są Francuzami

Na pierwszym piętrze rodzina Pieło – Żydzi z Polski babcia wszystko rozwaliła, niedobrze kiedy się wkurza

Na drugim – Assen prosty gość, Senegalczyk jego ojciec to związkowiec („trzeba ciągle przeć do przodu, chłopaki…”)

Na trzecim Berberzy, obrzezańcy

Na czwartym Marokańczycy to też Berberzy zalatani, prawdziwi ludzie interesu

Są blondyni, szatyni, bruneci i rudzi o włosach prostych, kędzierzawych lub czubach żurawich

Są czarni, żółci, biali, kasztanowi, ciemni są jaśni, którzy stają się zieloni

Nasze dzieci są spięte jak szkolne niepowodzenie, a biorąc pod uwagę, że jesteśmy przegrani, mamy naturę wojowników

Prawdą jest, że nawet się nie tolerujemy

Różnica między nami – tutaj wyrośliśmy z Francją lub bez niej będziemy szli na przód

Na piątym Jean-Claude dostawca z pochodzenia Malijczyk słucha rapu na bębnach i marzy o Porsche Cayenne.

Na szóstym Rachida z algierskiej rodziny nie trawi swoich włosów i życia galerniczki

Na siódmym rodzina Jeanjean, rudzielce typu flamandzkiego seksomaniacy od dziesiątego roku życia

Na ósmym korsykański student znikąd pomaga dzieciakom w odrabianiu lekcji

Tutaj wszystko wibruje, wykłóca się o kwestie dobrego imienia tożsamość narodowa to dla nas pusty dźwięk

Ulica późną nocą, stąd walczą ludzie sprzymierzeńcy biją się, kiedy państwo gada znowu bzdury bez pokrycia

Niektórzy jeżdżą na wakacje, żeby poznać inne kultury my barykadujemy się w naszym zaścianku, żeby się ponownie przystosować

Niektórzy muszą wyjechać daleko, żeby zrozumieć ludzi my nie musimy, różnica między nami – tutaj wyrośliśmy

Na dziewiątym Wai-Nak, wietnamska rodzina matka gotuje Hallah, żeby wszyscy jedli jej naleśniki

Na dziesiątym squat, Cyganie, Rumuni, którym pomagają ci z jedenastego Włosi , mieszkańcy Zielonego Przylądka

Na dwunastym Rachid, Tunezyjczyk, jest niesamowity! zamierza zamontować jacuzzi w Volkswagenie ogórku!

Wszyscy należymy do tego samego środowiska wszyscy po szyję w gównie, więc robimy, co możemy

Można gadać, opowiadać, co się chce wszyscy po szyję w gównie, robimy co możemy

Tu się nie pieprzy o tolerancji tu żyje się nią na co dzień bo to my jesteśmy naszą Francją

Witajcie wśród biednych, witajcie wśród szalonych jedyne miejsce we Francji, gdzie ludzie są zewsząd

I jeśli bogaci marzą by zostać wśród białych różnica między nami – tutaj wyrośliśmy.

(tłumaczenie autorskie, magdalena dallig-syta)