KWIATY RUIN cz.2

PATRICK MODIANO, FLEURS DE RUINE, EDITIONS DU SEUIL, 1991

Tłumaczenie Magdalena Dallig-Syta

Wydaje się, zgodnie z wynikami śledztwa, że Urbain i Gizela T., zjadłszy kolację, wylądowali w jakimś barze na Montparnasse. Innego wieczoru, z ulicy des Fossé-Saint-Jacques, poszedłem aż do skrzyżowania, przy którym znajdują się Katedra i Rotunda zostawiając za sobą ciemne ogrody Obserwatorium. 

Państwo T. musieli iść tamtej nocy 1933 roku, tą samą drogą. Byłem zdumiony, że znalazłem się w miejscu, którego unikałem od lat sześćdziesiątych. Podobnie jak Urszulanki, dzielnica Montparnasse przywodziła na myśl pałac śpiącej królewny. 

KWIATY RUIN

Patrick Modiano, Fleurs de ruine, Editions du Seuil, 1991

Tłumaczenie Magdalena Dallig-Syta

Siedziałem na tarasie jednej z kawiarni na przeciwko stadionu Charléty. Tkałem najprzeróżniejsze hipotezy związane z Filipem de Pacheo, a przecież nie znałem nawet jego twarzy. Robiłem notatki. Nie będąc nawet świadom, zacząłem pisać swoją pierwszą powieść. Nie czułem w sobie powołania, szczególnego daru popychającego mnie ku pisarstwu; po prostu człowiek-zagadka, którego nie miałem żadnych szans odnaleźć i wszystkie te pytania, na które nie miałem nigdy odpowiedzieć.

POWIEŚCIOWY ŚWIAT TEGOROCZNEGO NOBLISTY LITERACKIEGO, PATRICKA MODIANO

W czwartek, 09. października kolejnym noblistą literackim został francuski pisarz, Patrick Modiano.  

Decyzja Szwedzkiej Akademii uzasadniona została następująco:

Za sztukę pamięci i dzieła, w których uchwycił najbardziej niepojęte ludzkie losy i odsłaniał świat czasu okupacji.